En wat drinkt men nu eigenlijk zelf thuis bij die van Leuvin?

[Biff]

Hier nog weinig animo...
Gestopt met thuis drinken @Werner?

[wvd]

(15-06-2022 11:17 AM)Biff schreef:  Hier nog weinig animo...
Gestopt met thuis drinken @Werner?

Helemaal.....

Nee, het was wat much ado about nothing en dus ben ik er maar mee gestopt. Kost ook wel wat tijd en ik word alsmaar luier.

[Biff]

(15-06-2022 03:40 PM)wvd schreef:  

(15-06-2022 11:17 AM)Biff schreef:  Hier nog weinig animo...
Gestopt met thuis drinken @Werner?

Helemaal.....

Nee, het was wat much ado about nothing en dus ben ik er maar mee gestopt. Kost ook wel wat tijd en ik word alsmaar luier.

[wvd]

Gisteren zwoele dag, koude asperges (de laatste van het jaar) met ei en gerookte zalm, overgoten met extra vergine van Capanna. Vera wou bubbels, ik wou witte Bourgogne, dus ieder zijn fles!
Toch eens geproefd van de bubbles want was de aller- allerlaatste fles "methode champenoise" die ik had en aangezien ze die niet meer maken... Voller dan de "echte", maar inderdaad ten koste van de fijne floraal-fruitigheid van de Glera. Toch mooie wijn.
Vera vond deze OK, maar komt niet in de buurt van de 2021 en dat vind ik inderdaad veruit de mooiste Prosecco die ik ooit dronk, zonder zwanzen!
   

Maar zoals gezegd, ik wou wat anders en vond nog een fles Longeroies 2018 in de frigo. Die lag daar al een eeuwigheid vrees ik. Soms vraag ik me af waarom ik nog andere Bourgognes koop en drink, als ik dit aan deze prijzen in het glas kan krijgen, maar soit.
Mooie neus met wat Chardonnay-hout, amandel, witte chocolade, vol in de mond, breder dan spannend (2018...), maar zeker voldoende fris en vrij lang. Zeer mooi, zeker voor het jaar. Rijpt op grotere Oostenrijkse vaten (toen nog Stockinger), wat iets meer volume zou geven. Deze wijn is van een aanplant tussen 1997 en 2000 aan 13.000st/ha en het allerbeste kwalitatieve plantmateriaal. Laurent was pas tevreden met zijn 2044 (nog steeds schitterend trouwens) en ik vind hem met de jaren nog winnen aan intensiteit en volume met 2019 als (voorlopige?) uitschieter. Prijzen zijn ook voor deze gestegen en 2020 zal voor het eerst over de kaap van € 40 gaan, niets aan te doen.
   
@Biff: luiheid trekt wat op...

[wvd]

Een dag later merk ik in de Longeroies een beetje minder hout en witte chocolade en komt er meer primair fruit piepen: duidelijk citrus en wat limoen zeste en de spanning stijgt een klein beetje ten koste van de vetheid. Het lijkt bijna een andere wijn, jonger en intenser dan gisteren. Op de afdronk is er dezelfde lengte, iets meer "saline" die het licht bittere toetsje wat verdoezelt. Ook wat meer nuance. Dit alles doet me enigszins tot mijn verbazing vermoeden dat deze wijn eigenlijk nog wel wat flesrijpheid kan gebruiken.

[vinejo]

(19-06-2022 12:05 PM)wvd schreef:  Gisteren zwoele dag, koude asperges (de laatste van het jaar) met ei en gerookte zalm, overgoten met extra vergine van Capanna. Vera wou bubbels, ik wou witte Bourgogne, dus ieder zijn fles!
Toch eens geproefd van de bubbles want was de aller- allerlaatste fles "methode champenoise" die ik had en aangezien ze die niet meer maken... Voller dan de "echte", maar inderdaad ten koste van de fijne floraal-fruitigheid van de Glera. Toch mooie wijn.
Vera vond deze OK, maar komt niet in de buurt van de 2021 en dat vind ik inderdaad veruit de mooiste Prosecco die ik ooit dronk, zonder zwanzen!


Maar zoals gezegd, ik wou wat anders en vond nog een fles Longeroies 2018 in de frigo. Die lag daar al een eeuwigheid vrees ik. Soms vraag ik me af waarom ik nog andere Bourgognes koop en drink, als ik dit aan deze prijzen in het glas kan krijgen, maar soit.
Mooie neus met wat Chardonnay-hout, amandel, witte chocolade, vol in de mond, breder dan spannend (2018...), maar zeker voldoende fris en vrij lang. Zeer mooi, zeker voor het jaar. Rijpt op grotere Oostenrijkse vaten (toen nog Stockinger), wat iets meer volume zou geven. Deze wijn is van een aanplant tussen 1997 en 2000 aan 13.000st/ha en het allerbeste kwalitatieve plantmateriaal. Laurent was pas tevreden met zijn 2044 (nog steeds schitterend trouwens) en ik vind hem met de jaren nog winnen aan intensiteit en volume met 22019 als (voorlopige?) uitschieter. Prijzen zijn ook voor deze gestegen en 2020 zal voor het eerst over de kaap van € 40 gaan, niets aan te doen.

@Biff: luiheid trekt wat op...

40 euro voor een witte Marsannay lijkt me inderdaad wel heel prijzig..
Anderzijds, zat vandaag bij pvdw en die zei dat niet alleen in Bourgogne maar overál de prijzen enorm stijgen- veelal te maken met hogere (energie - en andere) kosten..

[wvd]

(19-06-2022 11:30 PM)vinejo schreef:  

(19-06-2022 12:05 PM)wvd schreef:  Gisteren zwoele dag, koude asperges (de laatste van het jaar) met ei en gerookte zalm, overgoten met extra vergine van Capanna. Vera wou bubbels, ik wou witte Bourgogne, dus ieder zijn fles!
Toch eens geproefd van de bubbles want was de aller- allerlaatste fles "methode champenoise" die ik had en aangezien ze die niet meer maken... Voller dan de "echte", maar inderdaad ten koste van de fijne floraal-fruitigheid van de Glera. Toch mooie wijn.
Vera vond deze OK, maar komt niet in de buurt van de 2021 en dat vind ik inderdaad veruit de mooiste Prosecco die ik ooit dronk, zonder zwanzen!


Maar zoals gezegd, ik wou wat anders en vond nog een fles Longeroies 2018 in de frigo. Die lag daar al een eeuwigheid vrees ik. Soms vraag ik me af waarom ik nog andere Bourgognes koop en drink, als ik dit aan deze prijzen in het glas kan krijgen, maar soit.
Mooie neus met wat Chardonnay-hout, amandel, witte chocolade, vol in de mond, breder dan spannend (2018...), maar zeker voldoende fris en vrij lang. Zeer mooi, zeker voor het jaar. Rijpt op grotere Oostenrijkse vaten (toen nog Stockinger), wat iets meer volume zou geven. Deze wijn is van een aanplant tussen 1997 en 2000 aan 13.000st/ha en het allerbeste kwalitatieve plantmateriaal. Laurent was pas tevreden met zijn 2044 (nog steeds schitterend trouwens) en ik vind hem met de jaren nog winnen aan intensiteit en volume met 22019 als (voorlopige?) uitschieter. Prijzen zijn ook voor deze gestegen en 2020 zal voor het eerst over de kaap van € 40 gaan, niets aan te doen.

@Biff: luiheid trekt wat op...

40 euro voor een witte Marsannay lijkt me inderdaad wel heel prijzig..
Anderzijds, zat vandaag bij pvdw en die zei dat niet alleen in Bourgogne maar overál de prijzen enorm stijgen- veelal te maken met hogere (energie - en andere) kosten..

'k weet niet, nog altijd onder de prijs van een Chassagne of Meursault. Bovendien, we praten hier wel over een (toekomstige) premier cru hé..
Maar inderdaad, alle prijzen stijgen fors. DPD heeft in één jaar tijd 4 keer prijzen verhoogd en net nu bericht dat ook de kartons een stukje duurder worden. Het is met alle materialen hetzelfde blijkbaar. En dan een inflatie van bijna 10%, dat tikt snel aan....

[Kupers]

Ik was een tijdje geleden op de VDP wijnbeurs in Mainz, en daar was het topic de materiaalkost en logistieke aanvoer, flessen, verpakkingen, kurken, alles loopt niet alleen vertraging op maar wordt duurder tegen dat het uiteindelijk wordt geleverd. Ik merk het zelf eveneens met containers uit Japan, de prijzen zijn om achterover van te vallen helaas.

[wvd]

(20-06-2022 11:01 AM)Kupers schreef:  Ik was een tijdje geleden op de VDP wijnbeurs in Mainz, en daar was het topic de materiaalkost en logistieke aanvoer, flessen, verpakkingen, kurken, alles loopt niet alleen vertraging op maar wordt duurder tegen dat het uiteindelijk wordt geleverd. Ik merk het zelf eveneens met containers uit Japan, de prijzen zijn om achterover van te vallen helaas.

Onder ons gezegd en gezwegen: als dit zo doorgaat wordt het een ramp voor de middenklasse!

[wvd]

Het nadeel/voordeel van een wat chaotische kelder is dat je zo af en toe wat ontdekt dat je helemaal vergeten was. Soms is dat tof, maar soms.....weet je dat je absolute stank riskeert als je er de kurk nog durft uit trekken.
   

Bovenstaande deze week in de kelder ontkurkt en voorzichtig even aan de fles geroken. Het stonk niet, absoluut niet zelfs, dus ik er mee naar boven, glaasje ingegoten voor de eega (ik had nog wit in het glas..... ) en of ze even wou proeven (je weet maar nooit.... )
Wel, deze wijn gooit even alle "regels" buiten: Beaujolais primeur of Nouveau moet jong en fris op het fruit gedronken worden en liefst voor Kerstmis, want daarna gaat het bergaf. Deze heeft het tot ver na Kerstmis gehouden. Ik ga hier niet beweren dat het de grootste Bojo ever was, verre van en daar gaat het niet om. Dit was gewoon een echt lekkere, ronde wijn met zowaar nog mondvolume. Ik heb jammer genoeg geen foto van de wijn in het glas genomen, maar veel bruin was er niet te bespeuren, wel veel bezinksel dat flink aan de fles bleef plakken. Bojo mon amour...

[wvd]

   

De eerste Maggiorina die we ooit importeerden was de 2014. Dat jaar was een rampjaar voor de regio en Le Piane maakte een super-selectie in alle wijngaarden om dan van die druiven maar 1 wijn te bottelen onder het Maggiorina label. Die wijn was heel hoog in zuren, zelfs voor Alto-Piëmonte normen en kwam uit met 11% alcohol. Ik twijfelde om die binnen te halen, maar een sommelier van een bekend resataurant overtuigde me en bestelde een forse hoeveelheid. Helaas, nadat de wijn binnen was en hij een eerste test deed met klanten, gaf hij de reservering op. En daar stonden nu al die kartons...
Wij kochten er zelf privé wat van, want in de zomer, bij allerlei slaatjes met de daarbij horende zuren was de wijn best OK. Christoph verzekerde me dat die wijn zonder probleem enkele decennia zou houden en positief ontwikkelen. Sommige klanten brachten de wijn terug, dat was verwacht, maar naarmate de jaren vorderden, kwam er toch wat vraag want inderdaad, de wijn vertoont een mooie positieve ontwikkeling en nu zijn we aan de laatste flessen.
Deze lange inleiding om te verklaren waarom na 2014 deze 2019 het eerstvolgende jaar is dat we kochten. Deze is nog steeds wat men in Frankrijl "l' entrée de gamme" zou noemen. Maar wat voor een entrée is dit zeg! Deze is nu dus helemaal en enkel van de in "Maggiorino" aangeplante druiven, een oude snoeimethode die het voordeel had dat de planten sterk staan en minder last hebben van de vaak felle wind in de regio. Het nadeel van deze methode is dat er geen enkele vorm van mechanisatie mogelijk is. Het is een "field blend" van voornamelijk Nebbiolo met Croatina, maar ook vele andere, soms onbekende rassen, waaronder enkele witte en aromatische. Alles wordt samen geplukt en gefermenteerd.
2019 was een erg geslaagd jaar voor de regio en dat is te proeven. Een vrij diepe kleur voor een wijn van vooral Nebbiolo en dan nog wat witte... In contrast met wat we verwachten van Alto-Piëmonte staat deze wijn er ook direct: fles open, het glas in en je hebt boeket. Dat nuanceert later wel wat, de gelaagdheid komt door etc, maar je hebt wel direct plezier. Ook in de mond is er vulling. De zuurtjes van de streek zijn wel aanwezig, maar het is een totaal andere wereld dan de 2014 en misschien is het ook daarom dat Christoph zijn "kleinste" ook in een Bourgogne type fles bottelt nu.
Dit vindt AG ervan: "The 2019 Maggiorina is such an engaging wine. Dark and mysterious, with striking complexity, this Nebbiolo/Croatina-based field blend is an absolute winner. Wild black cherry, lavender, sage, menthol and dried herbs grace the Maggiorina with striking
complexity and nuance." en scoort de wijn een gulle 93! Zo enthousiast ben ik nu ook weer niet, maar aan onder de €20 is dit wellicht uw aandacht waard. Maar enkel als u "iets" hebt met Alto-Piëmonte natuurlijk, het is niks voor pure Bordeaux drinkers.

[wvd]

Klaar voor de barbecue vanavond, benieuwd wat dat geeft want tenslotte al 10 jaar intussen.
   

[wvd]

   

Recht uit de frigo was wat te koud voor deze, maar dat kwam helemaal goed. Minder streng mineraal dan de 2014, komt deze 2015 wat vriendelijker en zachter over, maar de frisheid is er wel degelijk onder het vrij volle mondgevoel. Dit is misschien geen wijn voor Chablis-puristen, maar zeker wel een heel mooie witte Bourgogne aan wat nu wel een vriendenprijsje lijkt. Warm aanbevolen, maar koel serveren.

[vinejo]

(06-08-2022 02:25 PM)wvd schreef:  Recht uit de frigo was wat te koud voor deze, maar dat kwam helemaal goed. Minder streng mineraal dan de 2014, komt deze 2015 wat vriendelijker en zachter over, maar de frisheid is er wel degelijk onder het vrij volle mondgevoel. Dit is misschien geen wijn voor Chablis-puristen, maar zeker wel een heel mooie witte Bourgogne aan wat nu wel een vriendenprijsje lijkt. Warm aanbevolen, maar koel serveren.

T is daar sjiek thuis bij die van Leuvin

[Jeroen Pieter]

Ja inderdaad! Gewone chablis is blijkbaar nie goe genoeg! Premier cru nog wel! Toe maar!
En wij maar landwijntjes drinken!

[wvd]

(07-08-2022 12:03 AM)vinejo schreef:  

(06-08-2022 02:25 PM)wvd schreef:  Recht uit de frigo was wat te koud voor deze, maar dat kwam helemaal goed. Minder streng mineraal dan de 2014, komt deze 2015 wat vriendelijker en zachter over, maar de frisheid is er wel degelijk onder het vrij volle mondgevoel. Dit is misschien geen wijn voor Chablis-puristen, maar zeker wel een heel mooie witte Bourgogne aan wat nu wel een vriendenprijsje lijkt. Warm aanbevolen, maar koel serveren.

T is daar sjiek thuis bij die van Leuvin

Hier deden we ook onze degustaties vroeger, nooit langs geweest Jo?
Zolang het nog kan genieten we er nog van want dit echt wel magnifieke kasteeltje staat nu te koop voor een belachelijk lage vraagprijs (voor wat het is wel te verstaan...).

[wvd]

Gisteren voor het eerst sinds (relatief...) lang nog eens een rode in het glas.
Ik had zin in iets stevigs, maar gezien het weer zeker niet te zwaar. Brunello? Misschien toch beter een Chianti.
Dan maar wat gaan rommelen in die vakken, het is een chaos daar... en plots had ik deze La Querce Chianti La Torretta 2011 vast. Geen idee dat dat nog ergens lag.
Van La Querce heb ik in 2014 / 2015 2 flinke ladingen binnen gehaald. Ik had iets met dat domein want in de "Club" bij de onevenaarbare Giuseppe Tonzig zaliger had ik ooit de "gewone" La Querce Chianti 1979 gekocht en dat bleek 1 van mijn beste aankopen. Die wijn leek wel de Chambolle van Toscane. La Querce maakte voordien ook soms een Riserva. Daarvan heb ik dan nog wat 1971 kunnen kopen, maar die wijn kon helaas niet tippen aan de 1979.
En toen verdween het domein volledig van de radar. We gingen er zelf nog ter plekke naar op zoek, de gans weg van Impruneta naar Tavarnuzze afgedweild en gevonden waar het had moeten zijn, maar helaas leek niemand in de buurt te weten wat er mee gebeurd was.
Tot ik op op Vinitaly plots een klein standje zag met "La Querce" als titel en ja hoor, het was dat domein! Alles geproefd, anders dan in mijn herinnering, veel voller en krachtiger, maar erg goed et voilà!
De eerste import was dan de gewone Chianti Sorrettole 2012, Chianti Colli Fiorentini La Torretta 2011 en IGT La Querce 2010. De wijngaard ligt in Impruneta, net buiten het Classico gebied, op een zuid gerichte helling, 200 tot 250 meter hoogte. De Sorrettole wordt opgevoed op cuve, La Torretta op gebruikt hout en de IGT op nieuw. Toen deze 2011 pas binnen was, vonden we hem krachtig en vol, maar wel nogal hout gedomineerd, de 2012 het jaar daarop was dadelijk veel soepeler en toegankelijker. De stijl is hier een beetje richting Panzano - Fontodi met het warm-rode fruit maar minder extreem que structuur. Wij verkochten deze aan € 13,70.
Elf jaar na de oogst heeft deze wijn zich ontpopt tot een echte topper en dat eerlijk gezegd tot onze niet geringe verbazing. Begrijp me niet verkeerd, het was altijd een "goede Chianti"
met volheid, dik fruit, houttoets enz., maar nu is er nuance, charme en finesse bijgekomen in een mate die ik nooit had vermoed. We vonden altijd de 2012 die we het jaar erop binnen haalden, een stuk beter en daar hadden we eigenlijk een aantal trouwe klanten op, tot het stagneerde, de Sorrettole bleef hangen, de IGT niet meer verkocht...
Van die La Querce IGT heb ik nog net 6 flessen, vandaar dat ik dit allemaal neerpen in deze rubriek, anders had ik het onder "midden-Italië" geplaatst.
   
   

[wvd]

Deze week al 2 Nebbiolo's: 2019 van Montezemolo (jonge stokken in La Morra's Gattera) en Massolino 2018 wellicht uit Serralunga. Allebei mooie wijnen, maar we hadden (zoals meestal...) beiden een voorkeur voor de Montezemolo die wat fijner, eleganter is in vergelijking met de massievere Massolino. Misschien is dat anders binnen 10 jaar, maar dat zal ik nooit weten, want dit type wijn leg ik niet (meer) weg.

Maar we waren begonnen met een Pommard Croix Blanche 2015 van Parent. Lang, lang geleden dat we nog een Parent 2015 proefden, dus even de vinger aan de pols. Pop & pour en lichte ontgoocheling toch: mooie kleur zonder evolutie, maar amper boeket... en dat is dodelijk voor een fijne Bourgogne. Gelukkig kwam de wijn toch iets uit de winterslaap (en dat in volle zomer) en een delicaat boeketje kwam bovendrijven. Ook in de mond vond ik de wijn eerst war volume missen, we vonden de Montezemolo (die al een dag open was) eigenlijk niet veel minder... Maar ja, gisteren dan de rest, ongeveer nog een derde in de fles en toen was hij helemaal wakker met een bijna stuiven bijzonder fijn en aantrekkelijk boeket en beduidend meer volume in de mond. Hoe is't gods mogelijk... vraag ik me dan altijd weer af. De moraal: toch nog effe geduld met de betere 2015.

[wvd]

   
Niet de beste foto, toch maar meegegeven zodat je kan ziien waar het over gaat als je eens langs komt...

Deze is toch iets minder slecht:
   

[wvd]

   
   
   
Allez, nog wat van de vorige weken. Twee stalen die goedgekeurd zijn, allebei Sangiovese: de Predappio van Chiara Condello, een bijzonder geslaagde, fijne, elegante Sangiovese uit Romagna en de iets stevigere La Canonica di San Vincente uit Radda in Chianti Classico, beide onder de €18!
Over beide Champagnes schreef ik al ergens iets (?). Leclerc Briant is nieuw bij ons en ik ben er erg enthousiast over: zeer levendige, complexe Champagne, helemaal mijn ding. Dat was helaas minder het geval met de bejubelde nieuwe Roedere Collection 242. Dat is een "klassieke" Champagne van een tophuis en hoewel ik hem een pak beter vond dan de te zoete Brut Premier die we laatst hadden en dat deze zeker evenwichtiger is, bleef ik toch wat op mijn honger. Zeker, de echte "brioche" aroma's waren er, de mousse is constant en zacht, maar ook erg "flauw", alsof er minder drik in de fles zat. En met zijn 8gr ook zoet genoeg. Dit is gedronken in volle hete zomer en het is echt eerder een Champagne voor herfst en vooral winter denk ik. Maar toch, geef mij maar Gallimard dan... zonder twijfel kwestie van voorkeur, ik hou meer van het strakkere, pittige, mineraliger type. De Rosé van Fournier was OK, beetje flauw vond ik maar Vera vond hem echt mooi. Zoals je aan het aantal Rosé wijnen op de shop kan zien, Rosé is echt niet mijn ding...
Geef mij dan liever een witte, Clos du Roy 2017 bijvoorbeeld: zeer mooi reeds, strak en zilt op de afdronk, wat strakker dan de Longeroies, dis dan weer breder, meer zalvend is meestal. Julien Baillard, ik blijf het herhalen, is een topdomein dat nog door niemand ontdekt is, behalve recent door Neal Martin, die de "gewone" 2019 proefde en zich daar bijna euforisch over uitliet. Maar dit is hun Fourchaume, geoogst in "l'Homme Mort" en ik vind momenteel de 2015 mooier dan de nog erg strenge 2014. Zeer droge strakke, maar rijke wijn, echt Chablis ondanks het warmere jaar, helemaal opgevoed op cuve.

[wvd]

Tiens, hierboven is iets misgelopen vrees ik, ik had een commentaar geschreven over alle andere wijnen op de foto's....
Dat ga ik niet opnieuw bijeen scharrelen, moesten er vragen zijn....

---

   
Een paar dagen geleden deze week opgehaald, laatste fles van 24 die ik kocht aan minder dan € 10/fl. Niet de meest intrigerende of complexe wijn, wel heel lekker en bevredigend. Een aantal jaren geleden vertelde de eigenares me dat het tijd was deze op te drinken, maar ik vond hem absoluut niet te oud, wel mooi rijp en versmolten. Maar ja, er ligt nog wat oudere Bx en daar gaan we binnenkort aan beginnen.

[wvd]

   
Al een tijdje geen Brezza meer geopend , dus even polsen en onlangs een Barolo "Classico" 2011 geopend. Dit is een traditioneel huis en we verwachten hier geen diepe kleur en deze had toch een vrij geëvolueerde kleur, zag er al vrij rijp uit. Dat werd bevestigd aan de neus, nog wat fruit, een beetje sinaasappelschil, licht floraal, vooral roosjes, maar ook heel wat tertiaire tonen van bosgrond, cacao, enz. In de mond ook vrij rijp voor een 11 jaar oude Barolo, maar dat is eigenlijk ook wel de bedoeling van de instap-Barolo natuurlijk, met toch nog wel wat tannines op de afdronk. Ik vond de wijn op zijn hoogtepunt, aangenaam, maar geen hoogvlieger. Enigszins verrast dan eens gaan polsen bij hun speerpuntwijn, de Sarmassa van hetzelfde jaar. Die zag er een pak jonger, frisser uit met een wat diepere kleur en hier nog amper een spoor van rijpheid in het boeket. Ook in de mond toonde deze zich nog erg jong en vrij streng met nog steeds stevige zuren en tannines, echt bijna het tegenovergestelde van de Classico. Voor mij is Sarmassa 2011 verre van op dronk, komt eerder over als een heel klassieke, "moeilijke" Barolo, wel gelaagd van boeket en zo, maar geeft de indruk nog een decennium fles te kunnen gebruiken. Ik vond beide wijn zeker OK, maar ik had van 11 jaar oude Barolo toch iets meer verwachting. Aan de andere kant zijn de wijnen van Brezza vrij braaf geprijsd. Maar we zijn er al lang mee gestopt en nu gaan we ze uitverkopen want de plaats in de stock wordt steeds duurder...
De Santenay op de foto was weliswaar minder genuanceerd dan de Sarmassa, maar, eerlijk gezegd, vond ik die een stuk toegankelijker en lekker ondanks de jonge leeftijd en hebt wel erg veel Bourgogne voor amper €26!

[wvd]

   
Toscaanse trilogie afgelopen week. Sammarco 2005, dat is die uit het moeilijke jaar. Dat merk je, de wijn is van een lagere densiteit dan zowat alle andere jaren. Mooi boeket na even open staan, halfvol en (helaas) nog steeds wat streng op de afdronk. Het is een mooie wijn, maar mist voor mij wat charme. Dat heeft de volgende dan weer in overvloed. Wat is dat toch een mooie wijn! 95% Sangiovese, de rest Colorino, wat duidelijk aan de diepe kleur te zien is. Mooi rijp boeket, vrij vol en zacht, met dat heerlijke lip-vetje en zalig lange afdronk. Jammer dat het geen commercieel succes was... Dan een wijn van wat ik zowat het beste domein in Chianti Classico begin te vinden. Valletta is het buitenbeentje: fifty-fifty Merlot uit Panzano met Sangiovese uit Castellina.Een buitengewoon mooi gemaakte wijn, heel puur en zuiver fruit, vol in de mond zonder enige vorm van bombast, voldoende frisheid hoewel je voelt dat het een warm jaar was en mooi afdronk. We vonden La Querce nog net iets mooier, vooral doordat Valletta echt nog wat fles nodig heeft om verder af te ronden en La Querce is op z'n top.

[wvd]

Pfff, ik loop alweer ver achter...
Maandag hadden we nog eens een Bordoke: Château Mongravey 2000, een Margaux. Dat was zowat de laatste van 12 denk ik, ooit nog bezocht. Was altijd een wat rustieke wijn, niet al te subtiel, nogal rauwe tannines. Maar zelfs dit type rondt wat af met ruim 20 jaar fles. De kleur was nog redelijk diep, amper evolutie, wel wat meer rood en niks blauw-purper meer. Mooi neusje van rijpere Bordeaux, Vera zei dadelijk "ceder", en jawel, halfvol, redelijk zacht in tannines nu. Gewoon een smakelijke, lekkere Bordeaux, maar moet je daar nu echt 20 jaar op wachten? Dat wordt dan toch een heel dure wijn...
En dan gisteren een veel jongere wijn, Saint Cosme's Châteauneuf 2015. Die is stilaan aanspreekbaar, mooi genuanceerd en je merkt hier de vendange entière in de frissere tonen dan bij de meeste Ch'neufs. Ik hou hier heel erg van!

[rlin]

(28-09-2022 05:21 PM)wvd schreef:  ... En dan gisteren een veel jongere wijn, Saint Cosme's Châteauneuf 2015. Die is stilaan aanspreekbaar, mooi genuanceerd en je merkt hier de vendange entière in de frissere tonen dan bij de meeste Ch'neufs. Ik hou hier heel erg van!

Wat me nu tegenvalt in de Châteauneuf-du-Pape is het hoge alcohol-gehalte. Het was nochtans de wijn, die me in mijn jonge jaren wist te bekoren met zijn 12 à 13 %. Nadien ben ik eerder een pinot-noir afficionado geworden, de Bourgognes met hun dartele lichtvoetigheid wisten me te bekoren in hun pure eenzijdigheid van grote klasse. Het is de complexiteit van de Bordeaux-wijnen, die me uiteindelijk verzoend heeft met de het scala van geur en smaken , die men in de wijnwereld aantreft. Nu geniet ik van elke goed gemaakte wijn, die me weet te boeien door zijn geur- en smaakpatroon en andere elementen, die eerder moeilijk te verwoorden zijn.

[vinejo]

(28-09-2022 11:11 PM)rlin schreef:  

(28-09-2022 05:21 PM)wvd schreef:  ... En dan gisteren een veel jongere wijn, Saint Cosme's Châteauneuf 2015. Die is stilaan aanspreekbaar, mooi genuanceerd en je merkt hier de vendange entière in de frissere tonen dan bij de meeste Ch'neufs. Ik hou hier heel erg van!

Wat me nu tegenvalt in de Châteauneuf-du-Pape is het hoge alcohol-gehalte. Het was nochtans de wijn, die me in mijn jonge jaren wist te bekoren met zijn 12 à 13 %. Nadien ben ik eerder een pinot-noir afficionado geworden, de Bourgognes met hun dartele lichtvoetigheid wisten me te bekoren in hun pure eenzijdigheid van grote klasse. Het is de complexiteit van de Bordeaux-wijnen, die me uiteindelijk verzoend heeft met de het scala van geur en smaken , die men in de wijnwereld aantreft. Nu geniet ik van elke goed gemaakte wijn, die me weet te boeien door zijn geur- en smaakpatroon en andere elementen, die eerder moeilijk te verwoorden zijn.

…maar tóch mooi verwoord.

[wvd]

(28-09-2022 11:35 PM)vinejo schreef:  

(28-09-2022 11:11 PM)rlin schreef:  

(28-09-2022 05:21 PM)wvd schreef:  ... En dan gisteren een veel jongere wijn, Saint Cosme's Châteauneuf 2015. Die is stilaan aanspreekbaar, mooi genuanceerd en je merkt hier de vendange entière in de frissere tonen dan bij de meeste Ch'neufs. Ik hou hier heel erg van!

Wat me nu tegenvalt in de Châteauneuf-du-Pape is het hoge alcohol-gehalte. Het was nochtans de wijn, die me in mijn jonge jaren wist te bekoren met zijn 12 à 13 %. Nadien ben ik eerder een pinot-noir afficionado geworden, de Bourgognes met hun dartele lichtvoetigheid wisten me te bekoren in hun pure eenzijdigheid van grote klasse. Het is de complexiteit van de Bordeaux-wijnen, die me uiteindelijk verzoend heeft met de het scala van geur en smaken , die men in de wijnwereld aantreft. Nu geniet ik van elke goed gemaakte wijn, die me weet te boeien door zijn geur- en smaakpatroon en andere elementen, die eerder moeilijk te verwoorden zijn.

…maar tóch mooi verwoord.

Dat is het zeker. Nu, deze Châteauneuf valt enorm mee qua alcohol (qua de rest ook eigenlijk) met amper 14,5%, wat niet meer is dan de meeste moderne Bordeaux tenslotte.

---

   
gedecanteerd om 12u voor diner. Erg benieuwd, zeker een decennium (of 2..) geleden sinds vorige fles.

[wvd]

   
   
   

Sommige al besproken en geen tijd om de rest van commentaar te voorzien.
De Barolo van zondag (zie vorige post) werd door de tafelgenoten erg geapprecieerd, maar minder door mezelf helaas. Kortom, ik vond de 2016 eigenlijk beter en dat kan toch niet de bedoeling zijn? We zaten met z'n vieren rond de tafel. De drie anderen vonden de wijn geweldig, maar ik was een beetje ontevreden. Niet dat de wijn niet goed was, dat was hij wel. Maar ik had gehoopt op wat meer tertiaire aroma's, een beetje cacao, een verwelkte roos, een vleugje teer, kom op, zo moeilijk kan het toch niet zijn? De wijn had een vrij open bouquet met nog rood fruit, een vleugje warme baksteen, een sinaasappelschil in de verte. In de mond minder indrukwekkend dan ik had verdiend door die fles zo lang te koesteren, vind ik. De afdronk was goed maar niet spectaculair te zijn. Hoe dan ook, er was echt niets mis mee, alleen.... was het echt het wachten waard?

[wvd]

   
   
   
Weer onze stinkende best gedaan de laatste tijd.
De fles Capanna is olijfolie en hoort niet in de rij, hoewel, aan de snelheid waarmee dit verdwijnt zou je haast denken dat iemand die hier ook gewoon opdrinkt...

[Biff]

(16-11-2022 05:01 PM)wvd schreef:  De fles Capanna is olijfolie en hoort niet in de rij, hoewel, aan de snelheid waarmee dit verdwijnt zou je haast denken dat iemand die hier ook gewoon opdrinkt...