En wat drinkt men nu eigenlijk zelf thuis bij die van Leuvin?

[wvd]

Nog een kleine bijdrage:
   
Alweer meer Italiaans wijnen, vooral Sangiovese zelfs. Van deze Kerpen hadden we onlangs een nogal oud aandoende fles enige tijd terug, deze was wat frisser, maar toch blij dat we dat niet langer bewaarden, was jonger zeker beter, maar OK. Dan de laatste fles Mimmo 2013, heel fijn als altijd en nog fris, kan zeker nog langer mee. Het Sangiovese festival begon met I Fabbri's Riserva 2011, een waijn uit Lamole en bijgevolg wat lichter, fijnen, meer etherisch dan wat we gewoon zij uit de ander UGA's en al zeker Panzano. Mooi ontwikkeld, begin van heel licht tertiaire, maar ook nog volop kers-achtig fruit. Capanna blijft een onderschatte producent en deze Rosso is helemaal mijn ding met voldoende body, maar niet té, mooi wat donkerder fruit, niet groot, maar lekker. Dan de Vigna Istine 2016 en dat is andere koek! Wat een heerlijke echte Chianti is dat en die begint stilaan in de zone te komen, wat bij Istine gewoonlijk wat langer duurt toch, zo streng ze jong zijn, maar dit was echt heel mooi! Vond ik dat zelfs mooier dan Gagliole's Riserva 2018? Hmm, moeilijke vraag waarop ik het antwoord schuldig moet blijven. De Istine misschien een fractie meer nuance, de Gagliole wat romiger...
Dan nog 2 Franse wijnen met eerst de "très gourmand" Monthelie 2019 van het zeker sterk onderschatte domein Changarnier, maar ja, Monthelie is van van de 974 en er zijn geen Grand Cru's... Wat hou ik toch van 2019 en dat zowat overal. Deze is niet de meest genuanceerde Bourgogne, maar de fles is altijd wel bijzonder snel leeg. Dat is niet het geval met de Latour-Martillac 2002, maar toch vind ik het een prijzenswaardige GCC die nog steeds te koop is aan democratische prijzen. De recente jaren proeven jong ook beter dan voorheen (zoals overal in Bx?), maar bij deze loonde het wachten zeker wel. Jong was die echt hard en ontoegeeflijk, maar nu echt rasvol "Graves" en erg goed aan tafel. Nog halfje over wel en dat is voor één dezer.
Rebuy? Kerpen en LM wellicht niet, twijfel over I Fabbri maar dan enkel omdat ik nogal gek ban op Gagliole en Istine waarover nooit twijfel. Le Piane is bij ons een absolute must, de eega is absoluut flabbergasted van hun wijnen en wat kan ik daar dan tegenin brengen?

[wvd]

Oesje, dit is alweer een paar weken oud....
   
Costanti's Rosso Vermiglio 2014 is eigenlijk hun Brunello in dit moeilijke jaar. Toen ik die indertijd proefde (en zeer, zeer mooi vond), vroeg ik aan Andrea Costanti waarom hij een wijn van dit niveau niet als Brunello op de markt bracht. Hij antwoordde dat hij inderdaad nogal fier was op zijn 2014, maar dat hij dacht dat de wijn niet de structuur had om minstens 25 jaar oudering te kunnen garanderen.... Zal mij worst wezen, ik vind dit een bijzonder mooie..... Brunello! Vanaf 2014 werd er bijna jaarlijks een Vermiglio gemaakt terwijl er ook een Brunello en soms een Brunello Riserva geproduceerd werd en de Vermiglio werd dan een beetje de "tweede" wijn, zelfde vinificatie als de Brunello, maar een vatselectie die dan vlugger gebotteld werd. Het is elke jaar een bijzondere wijn. Deze 2014 was gewoon heerlijk, nog structuur (het blijft Costanti), maar al heerlijk boeket en smaak. Dan een witte Monthelie, altijd lekker, rond, soepel, vet met niet de complexiteit van de duurdere appellaties, maar een erg bevredigende witte Bourgogne aan nog fatsoenlijke prijzen. De twee volgende staan in omgekeerde volgorde: we begonnen met de Chassagne. Maarreuh, zie hier, en dus snel wat anders uit de frigo getoverd, een Chablis Grand Cru 2017 van een totaal onbekende producent met een brandende ambitie. Dit bleek in eerste instantie helaas een beetje kindermoord. Enige tijd in het glas hielp wel om zeer frisse, minerale aroma's boven te krijgen, in de mond zeer strak en beendroog met flinke afdronk op "krijt". De wijn werd beter met de dag en ook hier was het laatste drupje het best. Na 5 dagen... Volgende fles binnen vijf jaar....? We waren net terug van een tripje naar de Loire, deftig mind-opening tripje trouwens... En ja, dan wil je dat even checken thuis hé... Begonnen met de witte Veilleurs 2020. Dat is een bijna-natuurwijn van 85% Sauvignon Blanc, niet echt mijn favoriete druif, en 15% Orbois, waar ik nog nooit van gehoord had. Gelukkig niks "pipi de chat" noch pas gemaaid gras, maar een redelijk volumineuze, frisse wijn met nuance. Ook hier hielp een wat hogere temperatuur en een paar dagen aan de lucht, kortom, een wijn met toekomst. Daarna de rode versie, een blend van 75% Pinot Noir, 20% Gamay en 5% Cot (Malbec). Mooi aroma waar, niet verrassend, de Pinot goed doorkomt, de Gamay wat souplesse brengt en de Cot wat meer structuur, zeker een wijn met toekomst, maar ik vond hem al goed te genieten. Dan de versie van de klei-gronden met 5% extra Pinot ten koste van de Gamay. De klei is hier duidelijk: deze heeft meer body, wat donkerder fruit, meer structuur en lengte, maar ondanks het extra jaar fles heeft deze nog net wat meer tijd in het glas nodig. Het zijn natuurlijk geen Bourgognes hoewel de aroma's wel enigszins in de buurt komen, maar wel zeer, zeer mooie wijnen op basis van Pinot Noir aan bijzonder interessante prijzen nog. Ik doe er zelf zeker wat van in! Het hoge niveau van deze wijnen heeft zeker te maken met de immense kennis en ervaring van de producent, het feit dat ze zonder enige poeha bio-dynamisch werken en dan met zeker voor de regio, bijzonder lage rendementen, zelfs voor de witte wijnen. Ik ben fan en heb een nieuw lievelingsdomein gevonden! Dit was de aller- aller- allerlaatste fles van Colombera&Garella's Coste della Sesia 2014 en ze was subliem! Ik had hier indertijd (te...) fors van ingedaan en dat heeft dus even geduurd, maar mensen die hem kochten in 't begin, breichtten me ook over de zeer positieve evolutie en kwamen er alsmaar voor terug. Momenteel staan we "on hold" met het domein (enkel nog wat van hun bijzonder elegante Lessona), maar we zien Cristiano op Vinitaly. Benieuwd.

[Jeroen Pieter]

Onlangs Uvaggio 2019 van Sperino gekocht, ook Coste della Sesia. Heerlijk!

[wvd]

(15-03-2024 08:57 PM)Jeroen Pieter schreef:  Onlangs Uvaggio 2019 van Sperino gekocht, ook Coste della Sesia. Heerlijk!

Hun Uvaggio bedoel je? Sperino is zeker ook goe bezig! Wel wat hogere prijzen dan C&G denk ik? Alweer even geleden dat ik er proefde, maar hun Lessona was toen bijzonder mooi.

[Jeroen Pieter]

Voor de Uvaggio (80 Nebbiolo, 15 Vespolina, 5 Croatina) betaalde ik 24,60. Geen idee of dat duurder is dan jouw C&G. De Lessona doet zo'n 62 euro.
Ooit proefde ik ook hun L Franc Bandit. Dat is 100% Cabernet Franc, uit Piemonte , fenomenaal! En dus bijna 100 euro voor de 2016.

[Vince]

Proprietà Sperino nog bezocht met de heevie's in 2011. Is het topdomein uit Lessona. Mostade Gobert deed recent een verslagje (in hun prijslijst 'Printemps 2024') over een bezoek, maar (voorlopig?) niet op hun prijslijst.

[wvd]

(17-03-2024 11:46 AM)Vince schreef:  Proprietà Sperino nog bezocht met de heevie's in 2011. Is het topdomein uit Lessona. Mostade Gobert deed recent een verslagje (in hun prijslijst 'Printemps 2024') over een bezoek, maar (voorlopig?) niet op hun prijslijst.

Sperino is het domein van Luca De Marchi, zoon van.... Ik werkte ook met een andere echt uitstekende producent in Lessona, namelijk La Prevostura, die een van de beste wijngaarden bezaten namelijk de Prevostura heuvel. De laatste keer dat ik er kwam bleek Luca De Marchi zich ingekocht te hebben en hij is nu de belangrijkste aandeelhouder. Hij wou beide domeinen wel helemaal gescheiden houden en zich niet teveel moeien, maar ik heb geen idee wat ze nu maken, ik heb sindsdien niets meer gekocht. Wat ik wel zeker weet is dat de oudere jaren die ik kocht, 2011, 2013 en 2013 nu echt heel mooi zijn. Ook hun Bramaterra was echt geweldig trouwens.

---

(16-03-2024 09:08 PM)Jeroen Pieter schreef:  Voor de Uvaggio (80 Nebbiolo, 15 Vespolina, 5 Croatina) betaalde ik 24,60. Geen idee of dat duurder is dan jouw C&G. De Lessona doet zo'n 62 euro.
Ooit proefde ik ook hun L Franc Bandit. Dat is 100% Cabernet Franc, uit Piemonte , fenomenaal! En dus bijna 100 euro voor de 2016.

C&G 2014 was veel goedkoper, maar dat is nu irrelevant, ik ben benieuwd naar de huidige prijzen. De Lessona van Sperino is idd veel duurder dan die van C&G of La Prevostura (resp. 26,35€ en 32,95€), maar Sperino heeft inderdaad een betere reputatie. Hun Lessona zit eerder in de richting van Le Piane's Boca dan.

[wvd]

   
Dit is ook alweer van even terug.

[vinejo]

Felsina 2001 !
Hoe was die?

En de 2006 én 2012 Bordeaux, ook wel benieuwd.

[wvd]

(25-03-2024 04:56 PM)vinejo schreef:  Felsina 2001 !
Hoe was die?

En de 2006 én 2012 Bordeaux, ook wel benieuwd.

De Veilleurs stond al op vorige post, dus de eerste van de week was een oudere Chianti Riserva van Fèlsina. Deze "gewone" Riserva rijpt veel sneller dan hun Rancia en deze was inderdaad zeer rijp. Mooi versmolten met volop tertiare tonen op het rode fruit, ging er vlot in. Laatste fles, geen probleem, die wijn ging nergens meer naartoe. Dan nog maar eens een Taurasi, Raffaele's Riserva 2007, die nu stilaan op dronk komt. Wat is dat toch een mooie wijn, maar zoveel karakter en dan die "asse" die passeert, echt niet voor iedereen maar ik lust er wel pap van. Dan op zoek naar Clos Manou 2008, een fles die ons vorige keer erg beviel, maar ik vond het kistje niet... (intussen terecht) en uit frustratie dan maar aan de 2012 begonnen. Vier jaar jonger, maar qua evolutie niet echt achter, wat soepeler, iets minder dens ook, zeer mooie Médoc, maar niet op niveau van de 2008. Dassault 2006 begint ook stilaan op te raken, voor mij 1 van de meer toegankelijke 2006 Bx uit de kelder toch. Nu mooi rijp, helemaal klaar, goede Saint-Emilion zonder heel hoge toppen te scheren. Ik vind recente jaren veel te duur in vergelijking met andere maar swat. Lekker rijp, dat kunnen we niet echt zeggen van Pelissero's Nubiola 2011. Na ruim 12 jaar is het nog steeds een vrij donkere, dense Barbaresco. Pelissero maakt wijnen voor de eeuwigheid. Na enkele uren karaf vond ik het wel een heel mooie wijn, zeker aan tafel. Deels overgeheveld in een halfje, dat zal voor na de Grands Jours zijn... Na de flink rijpe Kerpen *** Auslese (= kleine Beerenauslese)1992 nu een 1990. Dat is een veel hoger gewaardeerde jaargang en de wijn was dan ook een stuk mooier, zij het voor mij alweer rijp genoeg, terwijl je van dergelijke Rieslings toch een quasi eeuwig leven verwacht. Enfin, de boodschap is duidelijk: al mijn Kerpen's zijn om op te drinken, waar ik met veel plezier aan begin. Heb ook een Zilliken klaar liggen, benieuwd of dat frisser gebleven is na ruim 30 jaar fles. Wordt vervolgd. De laatste wijn, een witte Chassagne, was in vergevorderde status van oxidatie en ik vrees dat het pure premox was. Ik had gelukkig maar 1 fles...

[wvd]

   
Hier nog wat. Een paar elders al besproken denk ik, een vette, lekkere witte Monthelie, een verbluffend mooie Trois Terres 2010 en een heerlijk fruitige "basis" Bourgogne die ook mooi rijpt trouwens. Dan een "instap" Champagne, een mooie, klassieke niet te fel gedoseerde die geeft wat je van een allrounder mag verwachten, altijd lekker en nog goed te betalen onder de 30€.
Dan een paar Toscaanse wijnen van redelijk niveau: de nog steeds sterk ondergewaardeerde topwijn "La Querce" van, u raadt het als, Fattoria La Querce.... Dit is eigenlijk een Chianti Colli Fiorentini, maar dat klinkt minder sexy dan IGT natturlijk. Een blend va 95% Sangiovese en 5% Colorino op een zuidhelling in Impruneta, een top terroir net buiten de Classico. Na ruim 11 jaar fles is dit heerlijk, erg aromatisch met donker fruit en wat "steen", vrij volle smaak, mooie balans, heeft echt zijn Tre Bicchieri niet gestolen. Jammer dat we hier ook moesten mee stoppen, maar ja, sommigen leren het nooit hé.... Dan een "echte" Chianti Classico, Terre di Lamole van I Fabbri 2013. Een totaal andere stijl natuurlijk, Lamole is iets aparts, altijd lichter, etherischer, eleganter, maar rijpt niet minder goed. Wat floraler boeket ook, minder compact in de mond, maar zeer fijn en goede lengte. Ook deze was nog net iets beter op dag 2. Welke verstandige wijnliefhebber kan nu naast Chianti... En dan mijn eerste rustig thuis genuttigde witte Marsannay van 2021. Stond helaas in de frigo, dus het duurde even voor hij kwam piepen met een fijn neusje waarin deftig wat citrus, vleugje acacia bloesem, frisse witte perzik, duidelijk minerale tonen. In de mond veel energie, niet teveel houtinvloed, halfvol voor Chardonnay en zeer lange afdronk op puur mineraal. Dit gaat er vlot in bij ons! Als laatste op de foto ook nog een favoriet en ik denk het laatste jaar dat Paolo zijn Valpolicella "Golg Label" met deels gedroogde druiven maakte. Kortom, het is een wat lichtere vorm van Amarone, maar zo soepel en gul, zo heerlijk rood en donker, rijp fruit, zalvend in de mond en opgewassen tegen al wat u in het bord gooit. Of toch bijna. Zeer mooie wijn, zeker, redelijk hoge alcohol, maar nu ook weer niet meer dan sommige recente Bx, dus valt nog best mee. Niet voor elke dag, maar ik lust er wel pap van en de andere familieleden allemaal ook, iedereen is hier fan! Hopelijk kunnen we dit domein aan boord houden, we zien wel wat de toekomst brengt...

[wvd]

We lopen alweer achter de feiten....
   

[wvd]

Sommige zijn al zo lang geleden, dat ik het me amper herinner.... Nu, de Port is nog niet leeg, de eerste week af en toe een Coravin-glas, maar eens in de helft, giet ik dat liever over in een propere fles van een vorige Port. 1998 is geen goed jaar voor Port, er werden bij mijn weten enkel hier en daar wat Single Quinta wijnen gemaakt, waaronder deze "tweede" van Fonseca. Ik kocht hiervan 2 kistjes op veiling aan 19,58€ en nu is die toch 25 jaar, dus eerste fles. Wel, goede aanschaf vind ik dat! Misschien niet de power van een full Vintage, maar wel zeer mooi! Nog donker en redelijk jong uiterlijk met al wat evolutie aan de rand. Mooi versmolten boeket met de klassieke tonen: donker rijp fruit (pruim, kriek), wat kruiden, zalvend in de mond met heel lichtjes begin van zeste citrus. Geen spijt van de aankoop! Nog 11
2014 staat niet geboekstaafd als een groot jaar in de zuidelijke Rhône en dan denk je dat de wijnen na zowat 10 jaar helemaal op dronk gaan zijn. Dat blijkt dan niet helemaal het geval met deze kanjer.... Nu, de wijn was mits decanteren zeer genietbaar aan tafel, maar ik hou toch zo van die evolutieve toetsen bij Ch'neuf en Gigondas en deze was daar nog niet aan toe. Een diepe kleur voor puur Grenache, na decanteren en wat opschudden toch vrij intense neus met specerijen op een ondertoon van donkere kriek met een vleug van wat men dan garrigue noemt. Intens en krachtig in de mond met lange afdronk en zelfs een spoor mineraliteit. Oef... dit is vol en krachtig, wat gaat dat worden uit een "groot" jaar... Als ik die wijnen jong proef, is deze altijd de krachtigste, maar mijn voorkeur gaat dan meestal toch uit naar de iets lichtere (relatief...) Le Lieu dit... Volgende fles binnen een jaar of vijf...?

[wvd]

Dan kort na mekaar 2 "gewone" Bourgognes. Die van Fournier is een beetje een "huiswijn" thuis. De 2017 is wat lichter dan de omringende jaren, maar daardoor is hij nu ook heel mooi op dronk, ondanks het jaar eerder koel fruit in de neus, volop charme, pittige afdronk, glijdt (te) vlot binnen. Dat is dan altijd een probleem om toch wat over te laten voor de volgende dag... En dus snel een andere Bourgogne, nu van 2019 en dat geeft een totaal andere wijn: voller, zoeter, rijper fruit, vetter in de mond, echt het contrast tussen het noorden van de Côte en Vosne. Deze is 2 jaar jonger, maar het verschil lijkt groter. Ik vind hem al mooi, maar wat geduld kan hier zeker geen kwaad.

[vinejo]

(30-04-2024 03:30 PM)wvd schreef:  Dan kort na mekaar 2 "gewone" Bourgognes. Die van Fournier is een beetje een "huiswijn" thuis. De 2017 is wat lichter dan de omringende jaren, maar daardoor is hij nu ook heel mooi op dronk, ondanks het jaar eerder koel fruit in de neus, volop charme, pittige afdronk, glijdt (te) vlot binnen. Dat is dan altijd een probleem om toch wat over te laten voor de volgende dag... En dus snel een andere Bourgogne, nu van 2019 en dat geeft een totaal andere wijn: voller, zoeter, rijper fruit, vetter in de mond, echt het contrast tussen het noorden van de Côte en Vosne. Deze is 2 jaar jonger, maar het verschil lijkt groter. Ik vind hem al mooi, maar wat geduld kan hier zeker geen kwaad.

Gisteren vertrouwde een “kenner” me toe dat hij vandaag 2017 en…2021 mooi te drinken vindt.

[wvd]

(30-04-2024 04:45 PM)vinejo schreef:  

(30-04-2024 03:30 PM)wvd schreef:  Dan kort na mekaar 2 "gewone" Bourgognes. Die van Fournier is een beetje een "huiswijn" thuis. De 2017 is wat lichter dan de omringende jaren, maar daardoor is hij nu ook heel mooi op dronk, ondanks het jaar eerder koel fruit in de neus, volop charme, pittige afdronk, glijdt (te) vlot binnen. Dat is dan altijd een probleem om toch wat over te laten voor de volgende dag... En dus snel een andere Bourgogne, nu van 2019 en dat geeft een totaal andere wijn: voller, zoeter, rijper fruit, vetter in de mond, echt het contrast tussen het noorden van de Côte en Vosne. Deze is 2 jaar jonger, maar het verschil lijkt groter. Ik vind hem al mooi, maar wat geduld kan hier zeker geen kwaad.

Gisteren vertrouwde een “kenner” me toe dat hij vandaag 2017 en…2021 mooi te drinken vindt.

Onlangs (staat ergens hierboven...?) toch ook genoten van Fournier's Bg 2019, maar misschien op de steviger wijnen van dat jaar best nog even wachten toch...

[wvd]

Als ik Rubiolo in het glas krijg, ben ik gelukkig, elk jaar opnieuw is dit een top-Chianti die jong al erg goed smaakt en die - het is Chianti Classico - ook nog eens heerlijk rijpt, ik heb nog flessen van 2015. La Clotte is nu eigendom van Ausone en de prijs is een beetje hoger nu, maar de kwaliteitssprong op dit domein begon wel degelijk met deze 2008, ik heb dat elders al neergepend denk ik. Vorige flessen waren nog te jong, echt, maar deze is de eerste die me echt voldoening geeft, een echte, romige, donkerfruitige Saint-Emilion met dat "klei-" kantje. Mooie wijn, maar nu koop ik dat niet meer, nog een ganse kist 2008, 2009 en 2010, ik kan er even tegen...

[wvd]

Dan 1 van de mooiste Champagnes die ik (niet) ken(de), maar daar heb ik het al eens over gehad.

[wvd]

Dan een wat oudere Saint-Emilion, Beauséjour-Duffau-Lagarosse 2001. Ik had ergens gelezen dat deze op z'n reour zou zijn, wat me enigszins verbaasde van een hoog geklasseerde Bordeaux, maar dan toch maar mijn laatste fles opgeofferd. En dat was een goed idee. Mooie neus met wat tertiaire, niks overdreven, zachte aanzet, mollig in de eerste mondfase, maar dan geen expansie en inderdaad een klein tikje uitdroging naar de afdronk toe, waar zuur en tannine al een klein beetje de kop op stak. Nog OK, maar gaat wat mij betreft inderdaad al iets achteruit. Nu ja, dat was ook niet de beste periode van dit domein denk ik...

[wvd]

Als laatste in de rij een erg mooie Jura-wijn, Badoz' Trousseau Marnes Rouges 2018. Nu zes jaar oud en al mooi afgerond, hoewel (gelukkig) nog helemaal op floraal-fruitig boeket. Ik heb dat hier nog geschreven, maar ik hou van deze wijn met zijn heerlijke zachte tannines, iets wat ik nog niet teveel meegemaakt had met deze druif, maar volgens Benoit ligt dat vooral aan de kloon, "Trousseau à la dame" en ja, mijn dame apprecieert!

[wvd]

   

[wvd]

Dit was een top reeks! OK, de Barbaresco's van Pelissero zijn niet voor iedereen! Dit zijn Giorgio maakt zeer donkere (voor Nebbiolo), geconcentreerde, krachtige wijnen van diepe kleigronden en je moet er geduld mee hebben. Waar vele Barolo's en Barbaresco's van 2011 nu al mooi versmolten zijn (zelfs de Riserva's van de PdB!) , staat deze Nubiola 2011 nog aan het begin. Decanteren helpt en een dag wachten ook, maar een volgende fles zal voor binnen enkele jaren zijn of bij herfstige stoofschotels, dat gaat hem prima lukken. Wat een totaal contrast met de laatste wijn op de foto, I Fabbri's Lamole 2012, hun entry-level Chianti Classico van hoog gelegen wijngaarden . Deze wijn ziet geen hout maar rijpt enkele maanden op betonnen cuve's. Om snel te drinken dus en ja, die was jong inderdaad al heerlijk. Maar het blijft een Chianti Classico van topterroir natuurlijk en dan is dat super na 12 jaar! Lichte kleur, heel mooi floraal-fruitig boeket, speels en licht maar toch nadrukkelijk in de mond, heerlijke lichtere wijn.

[wvd]

Maar ik loop vooruit op de zaken. We begonnen de reeks met een heerlijke witte Rully 1er cru Les Raclots 2020 van het totaal onbekende Domaine de la Renaissance, ook zo'n domein waar je nergens iets over leest en waar de prijzen nog bijzonder vriendelijk zijn en de kwaliteit zeer goed. Zelf zou ik dit domein dus nooit ofte nimmer hebben kunnen vinden, het is dankzij de goede connecties in Bougogne dat ik hier kwam aanwaaien. Jammer genoeg behoort ook dit domein ook tot de niet geselecteerden...

[wvd]

Dan nog eens een Gagliole Chianti Classico Riserva 2018. Haast niet te geloven dat dit de eerste jaargang is van die wijn... Maar ik heb het al eens eerder gehad over de werkelijk grote wijnen van dit nog steeds wat ondergewaardeerde domein... Dan een Guastaferro Primum 2004, de eerste keer dat ik die terug proef in vele jaren. Nu (bijna) 20 jaar oud en dit begint op dronk te komen en toegankelijker te worden. Wat een heerlijke, intrigerende, complexe wijn is dat toch. En hoe is het mogelijk dat dit zo weinig "wijnkenners" zich hier niet aan interesseren? 't Is zoals Eric Guido hierover schrijft: "Although I am loving this today, I imagine it will only get better with another ten years in the cellar. Money in the bank. Bravo."

---

De volgende, Biondi-Santi Brunello di Montalcino 2011 werd hier al beschreven, 1 van de grootste wijnen van de planeet wat mij betreft!

[wvd]

En dan rest er nog de wellicht laatste Vintage Port van het seizoen, de tweede fles Martinez 1994. Waar ik bij de vorige enkele jaren terug allesbehalve enthousiast was, maakte de tweede fles alles goed: nog steeds diepe kleur, mooi rijpend boeket met het donkere fruit, maar ook reeds wat schoensmeer (enfin...) en oosterse kruiden. Redelijk vol in de mond, al ronder maar met nog de stevigheid van de jeugd, zit er een beetje tussen momenteel, maar zeer goed te drinken. Lange tijd met Coravin getankt, laatste kwartje gedecanteerd. Ik zou zeggen volgende fles volgend seizoen, maar er ligt nog zoveel en ik open maar enkele flessen per jaar, dit geraakt nooit tijdig op....

[wvd]

   
Wie hier op het forum heeft eigenlijk al eens een Chianti Classico geproefd/gedronken van Istine vraag ik me af. OK, de "Annata" misschien, maar 1 van de cru's of de Riserva? Ik hoor graag de reacties.... Wat mij betreft, deze Vigna Istine is een archetypisch voorbeeld van een "klassieke" Chianti van de hoger gelegen wijngaarden in Radda. Van de drie (weldra 4...) cru's is deze zeker de strengste, degene die het meeste tijd vraagt. Met een bijzonder zuiver fruit, tenminste na enige tijd in karaf en glas, eerste indruk was eerder 1 van potdichttoe. Het duurde eigenlijk tot 's anderendaags voor de wijn zijn beste kant toonde en dan was het wel echt de moeite, ik hou enorm van deze wijnen. Enkele maanden terug dronken we een Casanova dell'Aia 2016 en hoewel ook afkomstig van een hooggelegen wijngaard was die al veel meer open en met totaal andere aroma's, meer donkere tonen zelfs. Binnenkort de Cavarchione eens open snokken. Dan volgden 2 Bordeaux. Laroze is ook zo'n minder bekend merk. Iedereen denkt van, ach, dat ligt op zand, maar de wijngaard in 1 stuk grenst aan Angélus en er zit een blauwe klei-laag op 1 tot 2 meter en dat maakt het verschil. En Laroze heeft ook tijd nodig, de eerste jaren lijkt het wat minder allemaal, maar dit rijpt bijzonder mooi. Mijn eerste 2009 uit de kist, want recent geproefde Bx van dat jaar bevielen me allemaal. Deze 2009 is misschien zelfs net iets toegankelijker dan de 2005 momenteel. Je moet hem ook wel wat lucht geven, maar dan wordt het een sappige, romige echte Saint-Emilion met nog decennia te gaan, wellicht overleeft hij me vlot.

[wvd]

Haut-Bergey 2005 drinkt vlot weg. Het was de eerste 2005 uit mijn kelder die op dronk kwam, nu toch al een paar jaar terug. Sindsdien beginnen de meeste van mijn 2005 zich eindelijk een beetje te tonen. Alweer geen echt grote wijn, maar wel een lekkere, ronde wijn met nuance, leek me eerder Merlot getypeerd, maar het is Pessac natuurlijk, dikwijls toch wat vlotter dan die uit de Médoc.

[wvd]

Mijn laatste fles Fournier Fixin 2013 alreeds, p&p en hopla! Vorige flessen waren allemaal zeer open en volop klaar, bij deze was het eerste glas wat stugge met meer uitgesproken tannine en nogal donker fruit met aardse tonen. Dat klaarde wat op met tijd in het glas en zeker aan tafel, maar de charme van vorige flessen was er niet. Bizar toch hoe de ene fles de andere niet is. Deze was meer typerend voor Fixin, "rasvol" dus, maar ik was meer gecharmeerd door alle vorige flessen.

---

Enige tijd samengewerkt met Yohan Lardy, een jonge wijnbouwer (zoon van Lucien) die lid is van "Vin Nature" (maar gelukkig wel wat zwavel gebruikt bij bottelen...). Ik vond zijn wijnen erg mooi, zeer typerend voor hun AOP, zuiver van fruit. Ik twijfelde (Vin Nature...) of ze goed zouden rijpen, maar ik had me echt geen zorgen hoeven maken getuige deze 10 jaar oude Moulin-à-Vent. Zeer mooi, open fruitige neus met wat bloemetjes zelfs en een eerste heel licht spoortje van zachte rijpheid. Zalvend in de mond met ook nog de energie die me indertijd over de streep trok. Deze wijn is nu perfect te drinken, maar je voelt dat er nog toekomst in zit. Bojo wordt op dat vlak nog jammerlijk onderschat! Jammer dat dit zo slecht verkocht, het was echt een geweldige rpq, maar ja, de klant heeft altijd gelijk zeker...
Binnenkort zijn topcuvée eens proberen, zijn "Vignes de 1903".

---

Dan een totaal andere wijn, Castello di Fonterutoli 2010. Ik heb ook nog een fles of wat van de versie uit 1997 en daar zat nog wat Cabernet in, deze zou enkel Sangiovese zijn. Fonterutoli ligt in Castellina en dit is een eerder serieuze Chianti: zeer donkerrood, heel mooi wel, diep aroma van donkere kriek, wat hout, vol in de mond, een stevige wijn die ik liever wat ouder had gedronken eerlijk gezegd. Volume genoeg, zeer lang op fruit en structuur, maar ik mis een beetje finesse, een vleugje intrige of gewoonweg wat meer Toscaanse charme, maar misschien komt dat met nog 10 jaar fles...

---

De laatste van de reeks is hier al een paar keer besproken denk ik: de "instap" wijn van Le Piane, de charmantste, meest fruitige Alto-Piëmonte die je je kan inbeelden. Spijt dat deze versie verdwijnt vanaf 2023 (2022 was de het laatste jaar), maar Christoph heeft gelijk, dit ligt te dicht bij zijn Colline Novaresi en vanaf 2023 dus wordt dit "La Maggiorina" en dan zoals de naam zegt enkel en alleen van de oude stokken in Maggiorina snoeivorm. Benieuwd wat dat gaat geven, want was nog niet te proeven op Vinitaly.

[Biff]

(19-05-2024 12:10 PM)wvd schreef:  Wie hier op het forum heeft eigenlijk al eens een Chianti Classico geproefd/gedronken van Istine vraag ik me af. OK, de "Annata" misschien, maar 1 van de cru's of de Riserva? Ik hoor graag de reacties....

Ik alvast niet, en al zeker geen van Istine
Die verslagen hier doen me steevast zin krijgen om me er es deftig in te verdiepen, alleen....het komt er niet van.
Ik zal er toch es wat tijd voor moeten vrijmaken, maar het bos en de bomen hé...

[Thomas]

(22-05-2024 02:35 PM)Biff schreef:  

(19-05-2024 12:10 PM)wvd schreef:  Wie hier op het forum heeft eigenlijk al eens een Chianti Classico geproefd/gedronken van Istine vraag ik me af. OK, de "Annata" misschien, maar 1 van de cru's of de Riserva? Ik hoor graag de reacties....

Ik alvast niet, en al zeker geen van Istine
Die verslagen hier doen me steevast zin krijgen om me er es deftig in te verdiepen, alleen....het komt er niet van.
Ik zal er toch es wat tijd voor moeten vrijmaken, maar het bos en de bomen hé...

Ik proefde ooit de riserva 2016 blind en dacht op basis van de neus dat we in de zuidelijke Rhône zaten. Maar de neus zette me op het verkeerde been want in de mond was het een rasechte Chianti. Ooit in mijn verkenning van de CC nog contact mee gehad maar ze bleken niet thuis op de dag dat we gingen afspreken dus het is niets geworden. Die dag wel kennisgemaakt (en de koffer goed gevuld) bij Monteraponi.