wijnliefhebbers

Citaat: Mooie (zeer typische maar mooi gestoffeerde) Pouily Fumé van Chateau de Tracy. De Pequeñas Producciones Sauvignon Blanc 2020 die ernaast werd geschonken kwam van Klassewijnen, ik was vrij zeker dat het een…chardonnay was.

Ik kan me inbeelden hoe die Argentijnse Sauvignon geweest moet zijn. Het toont hoezeer we buiten onze comfortzone zijn als we dergelijke wijnen drinken.

Twas dan nog de 2e van Chateau Tracy!
Eigenlijk altijd al fan geweest van dat chateau, en heel betaalbaar...

(03-05-2023 08:27 PM)Biff schreef:  Twas dan nog de 2e van Chateau Tracy!
Eigenlijk altijd al fan geweest van dat chateau, en heel betaalbaar...

@Oli
Idd, echt niks sauvignon blanc aan. Ik verkoos wel de Franse, als ik chardonnay wil drinken koop ik me wel een chardonnay

@Biff
Hij betaalde die 17 euro in Carrefour. Viel me heel goed mee, vooral in de mond. In de neus mss iéts teveel vegetale toetsen, echt wel richting pipi de chat.

(03-05-2023 08:39 PM)vinejo schreef:  

(03-05-2023 08:27 PM)Biff schreef:  Twas dan nog de 2e van Chateau Tracy!
Eigenlijk altijd al fan geweest van dat chateau, en heel betaalbaar...

@Oli
Idd, echt niks sauvignon blanc aan. Ik verkoos wel de Franse, als ik chardonnay wil drinken koop ik me wel een chardonnay

@Biff
Hij betaalde die 17 euro in Carrefour. Viel me heel goed mee, vooral in de mond. In de neus mss iéts teveel vegetale toetsen, echt wel richting pipi de chat.

Ik heb ooit de 2e en de 1e van Tracy naast elkaar gedronken. Ik vond de 1e een pak beter voor slechts 20% meerprijs (een euro of 4?), dus p/k won de 1e duidelijk voor mij…

WT bij LL
We hebben erg genoten, maar wat hebben we geleerd?
Dat Dirler Cadé een huis is dat zowel in muscat, riesling als pinot noir schitterende wijnen maakt.
Dat muscat heerlijke (droge) wijnen kan geven.
Dat pinot noir in de Elzas beter en beter voor de dag komt.
Dat de klasse van een premier cru in Bourgogne (op dronk) - Chicotot Vaucrains 2009- moeilijk te evenaren valt.
Dat een witte Savigny uit 2008 (van het verdwenen domein Dupont Tisserandot) lichtjes geoxideerd is maar het perfect deed bij kreeft.
Pas de Connerie!

Tussendoorse WT bij Franklin

Clos des Rochers Cremant de Luxembourg
Al meteen dé ontdekking van de avond. Subtiel, vineus, zacht. We dachten aan Huet..
Blend van pinot blanc, riesling, pinot noir, 25 euro bij KW.

Barthes Bandol rosé’ Mooi als altijd, deed me blind wel niet meteen denken aan een Bandol.

Nuits St Georges 1989 (van Bouchard of andere negotiant, etiket onleesbaar)
Wel wat lichte oxidatie maar toch nog een aangename neus. Zijdezacht in de mond.

Chasse Spleen 2010
Haut Batailly 2010
Hospitalet de Gazin 2010

Tweede van de reeks was de beste. Gazin deed ons aan…Gaussen denken. Ook niet slecht. Alle drie al mooi op dronk (met uiteraard nog veel reserve)

Lafon Rochet 2009
Malartic Lagraviere 2009
La Tour Carnet 2009
Prachtig trio, de 2009 s toonden zich nog mooier dan de 2010.
Lafon en Malartic werden blind toch nog een trapje hoger ingeschat dan de rest.

En dan nog de obligate Sauternes- lekker bij de blauwgeaderde kaas.
Lékkere avond!

De Barthes Bandol rosé wordt hier vaak geserveerd als er volk komt: staat toch een paar treden boven de meeste supermarkt rosés én je scheurt er je kleren niet aan.

WT bij Gerten
Zalige wijnen met heerlijk everzwijnstoofpotje (150 min gegaard) en polenta met truffelextract.
Niet op de foto de pre en after: Wiscoutre en Carmes Rieussec
   
   

Pavelot doet het toch maar weer. En rode Pernand is één van de hidden gems.
2011 is misschien niet de gemakkelijkste jaargang voor BDX (en dus Sociando).

(28-10-2023 10:19 AM)vinejo schreef:  WT bij Gerten
Zalige wijnen met heerlijk everzwijnstoofpotje (150 min gegaard) en polenta met truffelextract.
Niet op de foto de pre en after: Wiscoutre en Carmes Rieussec

Geen 93/100 van jou voor de Chileen?

(28-10-2023 11:42 AM)Vince schreef:  Pavelot doet het toch maar weer. En rode Pernand is één van de hidden gems.
2011 is misschien niet de gemakkelijkste jaargang voor BDX (en dus Sociando).

Pavelot was eigenlijk degene die wat tegenviel.. (die nummering was de schenk volgorde) Ik vond m nogal dun, beetje “gewone” Bourgogne.
SM was zoals steeds top :-)

@wvd
Geen 93 mss, maar toch wel 91 hoor. Coyam is een heel goed huis. Was wel de wijn die we direct als Chileen herkenden.

(28-10-2023 12:26 PM)vinejo schreef:  

(28-10-2023 11:42 AM)Vince schreef:  Pavelot doet het toch maar weer. En rode Pernand is één van de hidden gems.
2011 is misschien niet de gemakkelijkste jaargang voor BDX (en dus Sociando).

Pavelot was eigenlijk degene die wat tegenviel.. (die nummering was de schenk volgorde) Ik vond m nogal dun, beetje “gewone” Bourgogne.
SM was zoals steeds top :-)

@wvd
Geen 93 mss, maar toch wel 91 hoor. Coyam is een heel goed huis. Was wel de wijn die we direct als Chileen herkenden.

O, ik dacht dat je de volgorde van voorkeur genoteerd had...

Een premier cru van 2012 die wat dun is.... dat is idd een tegenvaller, de meeste 2012 vind ik integendeel nogal massief, hoewel die nu op dronk aan het komen zijn.

ja maar ja, die nummering toch

WT bij Brunello.

Een Italiaanse riesling, uit Piemonte dan nog.
Zat heel mooi op z’n zuurtjes.
De Horecker riesling was van Von Hövel, wat restzoet maar schitterende wijn.
De twee róde Italianen, zowel de barbera als de Sangiovese deden het ook voortreffelijk, net als de bijzonder knappe Branas (zeer smooth nochtans).
Alweer verrassen deed ons aller Jempie, met zijn landwijntje tussen de grote kleppers.
De Volnay was lamentabel, de Pommard heel mooi, we twijfelden eerst nog aan een Bordeaux uit de jaren 80.
De gesprekken aan tafel waren alweer zeer verrijkend en ongelooflijk interessant maar alweer zijn we er niet in geslaagd de wereld te verbeteren.

Dit gaf ik in in Openai:

Graag een ode aan ons wijnclubje, Waltzing Tannine, met Lucske Lambrecht die altijd enthousiast is, Gerten die super grappig is, Brunello die slim is met droge humor, Franklin die perfect topwijn herkent, Sint Canard die de grote kenner is van Bordeaux en Vinejo die deze groep heeft samengebracht.

Het resultaat vond ik verbluffend.

Ode aan Waltzing Tannine: Een Smaakvolle Dans van Vriendschap en Wijn

In de schaduw van de wijngaarden, waar de druiven fluisteren en de zon een gouden gloed werpt over het landschap, daar bloeit een unieke vriendschap op. Een vriendschap die gedijt op de wijnranken van passie, humor en samenzijn. Ik spreek natuurlijk over ons geliefde wijnclubje, Waltzing Tannine.

Laten we beginnen met Lucske Lambrecht, de stralende zon in ons midden. Altijd sprankelend van enthousiasme, is Lucske de belichaming van levenslust en plezier. Met een glas wijn in de ene hand en een verhaal op zijn lippen, leidt hij ons door een wereld van smaak en verwondering.
Dan hebben we Gerten, de onvermoeibare grappenmaker van de groep. Met zijn scherpe geest en droge humor weet hij altijd een glimlach op onze gezichten te toveren, zelfs op de meest regenachtige dagen. Zijn aanwezigheid brengt licht in de duisternis en laat ons zien dat wijn drinken meer is dan alleen proeven, het is een feest van de ziel.
Brunello, de meester van de droge humor, brengt een vleugje intellectuele finesse in onze bijeenkomsten. Met zijn scherpe observaties en doordachte opmerkingen weeft hij een web van verfijnde humor dat ons keer op keer laat glimlachen. Zijn slimheid is een ware verrijking voor onze proeverijen.
Franklin, de alchemist van de groep, is de meester in het herkennen van topwijnen. Met zijn verfijnde neus en doordringende ogen kan hij elke druppel nectar onderscheiden van de rest. Zijn talent voor het vinden van juweeltjes onder de kurk is een ware zegen voor ons allen.
En laten we Sint Canard niet vergeten, de nobele kenner van Bordeaux. Met zijn diepgaande kennis en grenzeloze passie voor de edelste der wijnen, opent hij de deuren naar een wereld van elegantie en traditie. Zijn liefde voor Bordeaux is besmettelijk en verrijkt onze ervaringen met elke slok die we nemen.
En tot slot, Vinejo, de visionair die ons allemaal heeft samengebracht. Met zijn liefde voor wijn en zijn talent voor vriendschap heeft hij ons verbonden in een band die sterker is dan de sterkste tannines. Zijn visie heeft ons geleid naar deze betoverende reis door de wereld van wijn.

Samen vormen wij Waltzing Tannine, een bont gezelschap van levensgenieters en wijnliefhebbers. Laten we proosten op onze vriendschap, op de smaken die ons verbinden en op de avonturen die nog komen gaan. Want in de wereld van wijn is er altijd meer te ontdekken, en samen zullen we blijven dansen op het ritme van de tannines, tot in de eeuwigheid.
Op naar nog vele proeverijen, nog vele verhalen en nog vele slokken van de mooiste wijnen die de wereld te bieden heeft.
Santé, mijn vrienden, op Waltzing Tannine!

Straf!

da's zeer mooi om te lezen, wijn verbindt

WT gisteren bij mij.

Tribut Chablis 1 cru BeauRoy 2014
De wijnen van Tribut plegen in hun jeugd nogal strak te zijn, waarbij je je soms afvraagt of er wel meer schuilt achter die opvallende zuurtjes.
Het antwoord was gisterenavond duidelijk JA, en véél meer. Het aroma was prachtig zilt, verrijkt met een subtiele botertoets. Frisheid en, jawel, zuurtjes die zich manifesteerden in de mond, maar ook fris fruit, zeker in de lange afdronk.

Mabillot Reuily 2019
Dit was normaal m’n instapper maar na voorproeven besloot ik m ná de Chablis te geven. Goede zet, want deze wijn had weinig met groenige, strakke sauvignon blanc vandoen. Het mondgevoel deed hier de proevers, méer dan bij vorige wijn, aan chardonnay denken.

De rode duo s

Jacob Aloxe Corton 2010 - Jacob Corton Carrieres 2010
Ik schonk de Aloxe als tweede en tóch vond men hem minstens even goed. Inderdaad, de gewone village toonde zich (in dit topjaar) bijzónder mooi. De Corton zelf had wel meer spanning maar charmeerde minder, heeft wellicht nog wat tijd nodig om tot volle wasdom te komen.

Chateau Paloumey Haut Medoc 2010 - Haut Serre, Cahors 2010
Een zéer mooie Medoc, maar de Haut Serre toonde toch weer zijn kwaliteit. Enórme fraicheur, blauwe bes à gogo, heerlijke wijn.

Chateau Larrivet Haut Brion 2009 - Santa Rita Medalla Real Carmenere 2009
De Pessac was heel fijnzinnig, lang en complex in de mond. De Santa Rita toonde weer de pure cassis-die St Canard meteen in Chili bracht. Maar wat een mooie wijn ook. Smooth, oké, maar óok heel fris en behoorlijk complex.

Chateau Gazin Roquencourt 2012-Malartic Lagraviere 2012
Twee Pessacs van de Belgische familie Bonnie, allebei heel mooi en perfect op dronk. De Malartic had wel duidelijk nog een extra touch, was ook de allerbeste Bordelese PQ wijn uit dat oogstjaar (RP 94).

Vervolgens volgde een speciaal moment.
Onze bijna 60-er St Canard was danig geroerd toen hij een wijn uit zijn geboortejaar voorgeschoteld kreeg.
Chateau Antonic, Moulis 1964 had dan wel wat gemaderiseerde toetsen, het mondgevoel was heel soepel en zacht.

De L Eternel Roussillon 2007 volgde daar mooi op, ook wat VDN achtig, maar voor mij veel te alcoholisch.

Na de lasagne besloten we de heerlijke avond met een Cadillac (Chateau Fayau 1985) -aan het einde van zijn Latijn, en een verfrissende Rodenbach Vintage 2014.

Waltzing Tannine is allerminst aan het einde van z’n Latijn.
Volgend jaar bestaan we 20 jaar…
Schól alvast!

   

(03-03-2024 08:22 PM)vinejo schreef:  WT gisteren bij mij.

Tribut Chablis 1 cru BeauRoy 2014
De wijnen van Tribut plegen in hun jeugd nogal strak te zijn, waarbij je je soms afvraagt of er wel meer schuilt achter die opvallende zuurtjes.
Het antwoord was gisterenavond duidelijk JA, en véél meer. Het aroma was prachtig zilt, verrijkt met een subtiele botertoets. Frisheid en, jawel, zuurtjes die zich manifesteerden in de mond, maar ook fris fruit, zeker in de lange afdronk.

Mabillot Reuily 2019
Dit was normaal m’n instapper maar na voorproeven besloot ik m ná de Chablis te geven. Goede zet, want deze wijn had weinig met groenige, strakke sauvignon blanc vandoen. Het mondgevoel deed hier de proevers, méer dan bij vorige wijn, aan chardonnay denken.

De rode duo s

Jacob Aloxe Corton 2010 - Jacob Corton Carrieres 2010
Ik schonk de Aloxe als tweede en tóch vond men hem minstens even goed. Inderdaad, de gewone village toonde zich (in dit topjaar) bijzónder mooi. De Corton zelf had wel meer spanning maar charmeerde minder, heeft wellicht nog wat tijd nodig om tot volle wasdom te komen.

Chateau Paloumey Haut Medoc 2010 - Haut Serre, Cahors 2010
Een zéer mooie Medoc, maar de Haut Serre toonde toch weer zijn kwaliteit. Enórme fraicheur, blauwe bes à gogo, heerlijke wijn.

Chateau Larrivet Haut Brion 2009 - Santa Rita Medalla Real Carmenere 2009
De Pessac was heel fijnzinnig, lang en complex in de mond. De Santa Rita toonde weer de pure cassis-die St Canard meteen in Chili bracht. Maar wat een mooie wijn ook. Smooth, oké, maar óok heel fris en behoorlijk complex.

Chateau Gazin Roquencourt 2012-Malartic Lagraviere 2012
Twee Pessacs van de Belgische familie Bonnie, allebei heel mooi en perfect op dronk. De Malartic had wel duidelijk nog een extra touch, was ook de allerbeste Bordelese PQ wijn uit dat oogstjaar (RP 94).

Vervolgens volgde een speciaal moment.
Onze bijna 60-er St Canard was danig geroerd toen hij een wijn uit zijn geboortejaar voorgeschoteld kreeg.
Chateau Antonic, Moulis 1964 had dan wel wat gemaderiseerde toetsen, het mondgevoel was heel soepel en zacht.

De L Eternel Roussillon 2007 volgde daar mooi op, ook wat VDN achtig, maar voor mij veel te alcoholisch.

Na de lasagne besloten we de heerlijke avond met een Cadillac (Chateau Fayau 1985) -aan het einde van zijn Latijn, en een verfrissende Rodenbach Vintage 2014.

Waltzing Tannine is allerminst aan het einde van z’n Latijn.
Volgend jaar bestaan we 20 jaar…
Schól alvast!

Leuke duo’s! Bij Jacob is die Corton inderdaad wel een geknoopte wijn. Ik heb er ook nog één of twee, geloof ik. Geen haast bij dus.

Eigenlijk ook wel benieuwd naar de Rodenbach 14. Bij mij vorige keer was die heel jong. Ik vraag me af of dat zachter wordt? De zurigheid was toch wel dominant bij die jonge vintage.

(04-03-2024 12:05 AM)Olivier schreef:  

(03-03-2024 08:22 PM)vinejo schreef:  WT gisteren bij mij.

Tribut Chablis 1 cru BeauRoy 2014
De wijnen van Tribut plegen in hun jeugd nogal strak te zijn, waarbij je je soms afvraagt of er wel meer schuilt achter die opvallende zuurtjes.
Het antwoord was gisterenavond duidelijk JA, en véél meer. Het aroma was prachtig zilt, verrijkt met een subtiele botertoets. Frisheid en, jawel, zuurtjes die zich manifesteerden in de mond, maar ook fris fruit, zeker in de lange afdronk.

Mabillot Reuily 2019
Dit was normaal m’n instapper maar na voorproeven besloot ik m ná de Chablis te geven. Goede zet, want deze wijn had weinig met groenige, strakke sauvignon blanc vandoen. Het mondgevoel deed hier de proevers, méer dan bij vorige wijn, aan chardonnay denken.

De rode duo s

Jacob Aloxe Corton 2010 - Jacob Corton Carrieres 2010
Ik schonk de Aloxe als tweede en tóch vond men hem minstens even goed. Inderdaad, de gewone village toonde zich (in dit topjaar) bijzónder mooi. De Corton zelf had wel meer spanning maar charmeerde minder, heeft wellicht nog wat tijd nodig om tot volle wasdom te komen.

Chateau Paloumey Haut Medoc 2010 - Haut Serre, Cahors 2010
Een zéer mooie Medoc, maar de Haut Serre toonde toch weer zijn kwaliteit. Enórme fraicheur, blauwe bes à gogo, heerlijke wijn.

Chateau Larrivet Haut Brion 2009 - Santa Rita Medalla Real Carmenere 2009
De Pessac was heel fijnzinnig, lang en complex in de mond. De Santa Rita toonde weer de pure cassis-die St Canard meteen in Chili bracht. Maar wat een mooie wijn ook. Smooth, oké, maar óok heel fris en behoorlijk complex.

Chateau Gazin Roquencourt 2012-Malartic Lagraviere 2012
Twee Pessacs van de Belgische familie Bonnie, allebei heel mooi en perfect op dronk. De Malartic had wel duidelijk nog een extra touch, was ook de allerbeste Bordelese PQ wijn uit dat oogstjaar (RP 94).

Vervolgens volgde een speciaal moment.
Onze bijna 60-er St Canard was danig geroerd toen hij een wijn uit zijn geboortejaar voorgeschoteld kreeg.
Chateau Antonic, Moulis 1964 had dan wel wat gemaderiseerde toetsen, het mondgevoel was heel soepel en zacht.

De L Eternel Roussillon 2007 volgde daar mooi op, ook wat VDN achtig, maar voor mij veel te alcoholisch.

Na de lasagne besloten we de heerlijke avond met een Cadillac (Chateau Fayau 1985) -aan het einde van zijn Latijn, en een verfrissende Rodenbach Vintage 2014.

Waltzing Tannine is allerminst aan het einde van z’n Latijn.
Volgend jaar bestaan we 20 jaar…
Schól alvast!

Leuke duo’s! Bij Jacob is die Corton inderdaad wel een geknoopte wijn. Ik heb er ook nog één of twee, geloof ik. Geen haast bij dus.

Eigenlijk ook wel benieuwd naar de Rodenbach 14. Bij mij vorige keer was die heel jong. Ik vraag me af of dat zachter wordt? De zurigheid was toch wel dominant bij die jonge vintage.

Ik had m zachter verwacht idd. Had ik het geweten k was er nog een paar jaar van gebleven..

Ik verschiet ervan dat de Jacob’s nog recht stonden. Mijn ervaring is dat deze wijnen best zijn in het jeugd en minder weggelegd om weg te leggen.

(04-03-2024 08:45 AM)Fre schreef:  Ik verschiet ervan dat de Jacob’s nog recht stonden. Mijn ervaring is dat deze wijnen best zijn in het jeugd en minder weggelegd om weg te leggen.

Yep, ik had ook een beetje dat vooroordeel.
Tegenovergestelde blijkt waar. Die gewone Aloxe was piepjong.

Jammer van die verschrikkelijk banale etiketten.

Dit weekend WT bij LL.

We ontdekten heel mooie Libanese wijnen (ben aan het wachten op het lijstje met namen) en zalig Libanees food, maar ook een heerlijke Tour Haut Caussan 2000 (Haut Medoc) en La Suffrene (Bandol) 1999.

Gisterenavond een zeer mooie WT bij Sint Canaar.

Jacky Blot zijn Clos de la Bretoniere 2013 overtrof de (ook zeer knappe) Haut Lieu 2014 van Huet. Blot deed verrassend genoeg denken aan een top Puligny. Ook de witte Chinon 2014 van Baudry speelde mee maar die was wat over z’n hoogtepunt (wat oxidatief hoewel nog steeds zeer lekker)

Het eerste rode duo deed ons denken aan de Ahr maar het bleken gewoon twee rijpe Bourgognes te zijn, een 2005 Mercury van Domaine de la Madone (nog zeer fris met wel de typische geknooptheid van 2005, kwam daarna wel mooi open) en de 2000 Pommard van Joseph Voillot (nog piepjong, zijdezacht), in 2002/2003 aangekocht door St Canard aan 675 Belgische franken…

Volgens duo was prachtig, Sociando Mallet 1999 naast Lafon Rochet uit hetzelfde jaar. De Lafon was iets kruidiger, misschien wat complexer.

Volgden een (iets te alcoholische) Spanjaard (Marques de Vargas) en een bijzonder elegante Amerikaan (zowat het tegenbeeld van Trump), namelijk de cabernet Sauvignon van Dry Creek (Sonoma). Beide wijnen verkrijgbaar bij Klassewijnen.

Bij de heerlijke ossobuco werden we nog verwend met twee knap(perige) cabernet francs, de Chinon van Alliet en de Clos d Olive van Couly Dutheuil.

Afsluiten deden we met subliem lekkere Stilton, delice de Bourgogne en Achelse blauwe, begeleid door een weldadige Quarts de Chaume 1999 van Domaine de Bellerive.

Oh what a night, Goede Sint!